Die storie van Anna en GG

Dis seker tyd dat die storie vertel word. Omdat dit soort van romanties is. Ons sal dit saam vertel, Anna in italics.

Ek het al vir 7 jaar in George gewoon toe ek van my man geskei het. My huwelik van 32 jaar was nie altyd maanskyn en rose nie..... Na die egskeiding was ek baie eensaam. Ek het die spyseniering by die George-gholfklub gedoen en het baie mense ontmoet, maar was vir die eerste keer op my eie. So het ek begin date. Scary besigheid, date weer na 30 jaar. Die probleem was natuurlik dat al die goeies gevat was of te veel bagasie saamgedra het. Een aand, terwyl ek baie jammer voel vir myself, het ek by 'n internet dating site aangesluit. Ek het 'n profiel voltooi en my eerste intekenfooi betaal. Dit was alles uiteindelik 'n bietjie teleurstellend. Ek het vir 'n paar ouens geskryf : - vervelige mans en/of met baie bagasie. Uiteindelik, op 'n Sondagoggend op 10 Junie 2007, het ek besluit om my intekening, wat vir op was vir hernuwing, te kanselleer.

My vrou is in 2007 oorlede ná 'n lang siekte. 'n Maand of wat later het ek besef hoe alleen ek was tussen Innkeeper wees en haar siekte. Op 'n luierige Sondagoggend, 10 Junie 2007, het ek by 'n internet dating site aangesluit. Die site vereis dat mens 'n magdom persoonlike besonderhede, voorkeure en afkeure invul. Een daarvan was dat ek pyp gerook het. Toe die registrasieproses voltooi was, het 'n boodskap opgewip dat die site ‘n 100% pasmaat vir my gevind het. Gefassineer, kyk ek na haar profiel en vind dat sy in George bly. Nie een om rond te hang nie, skryf ek vir haar ‘n briefie via die dating site. Nadat ek my profiel ge-fudge het om die pyp rook ding te verwyder. Omdat sy nie-rook as 'n voorvereiste gestel het.

Ek het op die site aangemeld. Voor ek by die kansellasiee bladsy uitgekom het, het 'n boodskap het opgeduik dat dit 'n 100%-pasmaat vir my gevind het. Ek het sy profiel gelees. Volgende ding het die hare op die rug van my nek regop gestaan. Op een of ander manier het ek net geweet dat iets gaan gebeur. Nadat ek 'n paar honger gholfspelers gevoed het, het ek teruggekom na die rekenaar. Hierdie keer was daar 'n kort brief van hom. Ek het geantwoord en ons het 'n paar briewe uitgeruil.

Daardie aand het ek vir haar aandete gekoop.

Dit was 'n baie kort date. Hy het vir my aandete gekoop en teruggevlug na Mes Amis.

Dit was die eerste keer dat ek vir amper 2 jaar uit was en ek moes verwerk wat hier gebeur het. Ons het 'n afspraak vir die volgende Vrydag gemaak- ek sou vir haar sou kook. Later daardie aand het ek my laaste pyp gerook.

Die volgende oggend het ek 'n teksboodskap gekry: 'Dit is nog 'n lang tyd tot Vrydag'. Ek het geantwoord 'My gevoel ook'. Hy bel en ons skuif die datum na die volgende aand. Ek het by Mes Amis aangekom om hom teen die deurkosyn sien leun in sy nou bekende posisie. Hy het so aantreklik en nonchalant gelyk...

Ek het op en af gestap en gewag vir haar om op te daag. Terwyl sy ingery het, het ek teen die voordeur se kosyn geleun en probeer nonchalant lyk. Sy het uitgeklim en ek het na my asem gesnak. Hierdie vrou was pragtig. My knieë het swak gevoel.

Hy het aandete gemaak en ons het die aand weggepraat. Daar was 'n tasbare konneksie tussen ons. Hy het my hand vasgehou en ons het gesoen.

Daar was byna 60 jaar van Anna waarvan ek niks geweet het nie. O, hoe het ons gepraat. En gesoen. En gepraat. Benewens die swak knieë het ek nou ook sweterige palms gehad. Woendae het ek kooklesse gegee en haar na die volgende aand se les genooi.

Ek is ongeveer 11nm terug huistoe- werk die volgende dag, ten minste vir my - nadat ek belowe het om die volgende aand die kookklas by te woon. Toe ek Woensdag by Mes Amis aankom, sit die klas van 8 om die eetkamertafel. Hy het sê toe dat die laaste klas in 'n laat kuiery geeindig het. Vanaand wou hy hê hulle moes direk na die klas vertrek, want wou tyd saam met my deurbring. Hulle het na my gekyk. Praat van jou mees verleë oomblik! Ná die klas het hulle hul handsakke onder hul arms ingesteek (ja, hulle was almal vrouens), en het vertrek.

Die leerlinge het vertrek en ons het gepraat. En gepraat.

Ons het gepraat. En gesoen.

Toe vra hy my 'Wat doen jy Donderdagaand'.

Ek het 'n funksie by die gholfklub gehad.

'En Vrydag?' Nog 'n funksie.

'Saterdag?' Dieselfde antwoord.

'Sondag?' Ek was vry op die Sondag.

'Wil jy nie dan Sondag by my intrek nie?'

Dit het my net 'n paar oomblikke geneem, en toe het ek geweet dit was presies wat ek wou doen. Ek kon nie daardie aand slaap nie, ek was gelukkig, bang – 'n mengsel van emosies. Volgende oggend wou ek uitroep na die hele wêreld, ek het hom gevind!! Die man wat ek vir my hele lewe gewag het. Ek het hom gevind!!! Tussen die organisering van funksies en werk het ek een of twee tasse en 'n paar persoonlike dinge gepak. Intussen het baie sms-boodskappe tussen ons my ook besig gehou.

Wag vir Sondag en Anna was nie maklik nie. Ek het nog nooit iets so impulsief in my lewe gedoen nie. Ten minste nie iets wat so belangrik is nie. Jy neem net nie besluite van hierdie omvang op 'n impuls nie. Maar ek het. Ek was verlief, heeltemal dronk verlief en nie in staat tot rasionele denke nie. Ons was albei 60 jaar oud, 'n seker bewys dat jy op 60 so maklik as op 16 verlief kan raak. Ek het geweet met 'n sekerheid wat geen teenargument dult nie dat ek hierdie vrou vir die res van my lewe aan my sy wou hê. Ek het vir haar sms-boodskappe gestuur. Ek het vir my familie gesê. Ek het vir die honde gesê. Ek het gesoek vir meer mense met wie om hierdie buitengewone gevoel te deel. Ek was ook bang dat sy van plan sou verander.

Om 05:00 die Sondagoggend het my foon my wakker gemaak. Die Innkeeper wou weet wanneer ek kom. So, ek het die honde gevoer, my huis toegesluit en omtrent seweuur by hom by Mes Amis aangesluit. Hy het teen die deurkosyn geleun. Ons het tee en koffie op die stoep gehad en na die see gekyk.

'n Skool dolfyne het in die golwe gespeel en die eerste walvis van die seisoen het sy stert in saluut opgelig. Ek was tevrede.

Ek moes nog Anna se kinders ontmoet. Twee getroude seuns. 4 Kleinkinders. Sy het gereël dat hulle daardie Sondag kom ontbyt eet om my te ontmoet. Hah! "Hi, my naam is Gerhard. Ek is die man by wie jou ma vanoggend ingetrek het'.

My kinders het vir ontbyt aangekom om die Innkeeper te ontmoet. Ongemaklik. Baie ongemaklik. As een van my kinders gedoen het wat ek gedoen het, sou ek hom doodgemaak het. Ontbyt was verstaanbaar stywerig en hulle het nie lank gebly nie. Gelukkig het dit nie lank geneem vir hulle om te besef hoe gelukkig ek is en die Innkeeper te aanvaar nie

Die ontbyt daardie Sondagoggend (let op hoe nonchalant die Innkeeper is):

En natuurlik moes Anna my kinders ontmoet. Mieks arriveer twee weke later op 'n missie om die nuwe vrou in haar pa se lewe uit te check. Ek dink sy het gou besef dat Anna nie 'n vervanging vir haar Ma is nie en dat sy my gelukkig maak.

Als vredig? Nee, gladnie. Die eerste aand wat Mieks hier is, speel sy op die bank met Carlos, die Pekingese, wat saam met my by die Innkeeper ingetrek het. Sy trek per abuis sy oor en Carlos byt 'n skeur in haar lip. Ek dog ek val vlou. Die eerste aand by ons en my hond byt die Innkeeper se dogter! Nie 'n goeie begin nie. Ek jaag ongevalle toe met Mieks, ernstig ontsteld. Gelukkig was die wond gou toegeplak en het dit nie letsels gelaat nie. Sjoe!

Mieks en Carlos op die bank pas voor die bytery:

Ons twee is 'n maand later Johannesburg toe om Anna aan my seun Jan en skoondogter Retha voor te stel. Aanvanklik maar skepties oor die skielike romanse (hulle het my nie as impulsief geken nie), het hulle mettertyd my my geluk gegun en was al ons kinders aanboord met die nuwe bestel.

Anna en die Innkeeper is 'n jaar later getroud- ons sou sekerlik baie gouer getrou het, maar wou almal om ons kans gee om gewoond te raak aan ons twee saam.

Anna het haar spysenieringsonderneming prysgegee en by my aangesluit by Mes Amis. Ons is gelukkig. Baie gelukkig. En lief vir mekaar en tevrede en goeie vriende en alles wat 'n getroude paartjie moet wees. Ons praat nog baie. En ek het sedert daardie Sondag nie gerook nie.

Om na jou hart te luister is soms presies die regte ding.